Shared decision making

In deze hectische tijden waarin het nieuws over het Corona virus lijkt te overheersen is het niet te missen: onze ‘gewone’ patiënten maken zich zorgen. Vooral door onbeantwoorde onzekerheid over hun eigen gezondheid die deze crisis met zich meebrengt. Hoe kunnen we deze mensen geruststellen wanneer hun diagnose of behandeling voor onbepaalde tijd wordt uitgesteld? 

Ik behoor tot de leeftijdscategorie 12 tot en met 15 jaar – en de wet biedt me de mogelijkheid om zeer zelfstandig te beslissen ten aanzien van onderzoeken en behandelingen. Behalve mijn ouders moet ook ik nu toestemming geven voor een onderzoek of behandeling en we hebben er beiden recht op te worden geïnformeerd door zorgverleners.

Maar wat betekent het feit dat je als kind meer te zeggen hebt? Voor minderjarige patiënten, voor hun ouders en voor de zorgverleners?

‘Kijk, ik zou je alleen een verwijzing geven voor een röntgenfoto om jou daarmee gerust te stellen. Maar ik denk dat er geen noodzaak is. Jij mag kiezen.’

‘Sorry, dat had ik even gemist…’

‘Het is ook net ingesteld hier hoor. Maar goed. Je snapt: de keuze is aan jou.’

Tijdens het lopen voelde ik wat geknak in m’n rechterheup, die in tegenstelling tot mijn linkerheup, nog in de kom zit. Ik maakte me zorgen. De vraag was nu: röntgenfoto – ja of nee.