Zorgverlener verhalen

De samenleving lijkt er het afgelopen jaar steeds meer van doordrongen te worden dat een gezonde leefstijl veel voordelen biedt en dat het belangrijk is om mensen ertoe te bewegen om gezonder te leven. Maar bij wie ligt die verantwoordelijkheid? Wie zou dit als eerste bespreekbaar moeten maken? En zou diegene dan ook verantwoordelijk moeten zijn voor de verdere begeleiding, of kan hiervoor worden doorverwezen? Dit bleek voer voor een uitgebreide discussie.  

Wil de zorggebruiker één digitaal platform voor preventie en zorg? Of is de smartphone het zorgplatform van de toekomst, met verschillend apps voor verschillende doelen? Ook voor de zorgverlener? Was de vraag die we in onze clubhouseroom op 11 maart stelden.

Het gesprek kwam wat moeilijk op gang en de stelling bleek te open. Echter bij het onderwerp toegankelijkheid en implementatie van platform en techniek merkten we dat de discussie loskwam.

Joan Veldhuizen heeft altijd speciale affiniteit gehad voor mensen met dementie, en werkt zowel achter de schermen als voor de schermen voor ze.
Tijdens de corona crisis heeft ze haar oude baan als verpleegkundige op een noodafdeling van een verpleeghuis. Voor drie dagen in de week werkt ze op kantoor bij Transmuralis en de rest van de week staat ze op de noodafdeling.

In deze hectische tijden waarin het nieuws over het Corona virus lijkt te overheersen is het niet te missen: onze ‘gewone’ patiënten maken zich zorgen. Vooral door onbeantwoorde onzekerheid over hun eigen gezondheid die deze crisis met zich meebrengt. Hoe kunnen we deze mensen geruststellen wanneer hun diagnose of behandeling voor onbepaalde tijd wordt uitgesteld? 

Mevrouw Sietsma* komt mijn spreekkamer binnen voor controle tijdens de bestralingsbehandeling van haar longtumor. Na het bespreken van de klachten die zij tijdens de behandeling ondervindt, komt aan het einde van het gesprek de vraag naar voren die kennelijk al die tijd op haar lippen brandt: “En dokter, wat is de uitslag van de foto’s? Wordt de tumor al kleiner?”.