Hij knikt, wenkt en ik volg gehoorzaam.
Vroeger holde ik op zo’n moment meteen hard weg met dat mini-rollatortje van me, terwijl ik werd achtervolgd door een flinke stoet doctoren en verpleegkundigen. Dat ik nu niet direct op de vlucht sla, neemt niet weg dat ik nog steeds zowat in m’n broek plas van de zenuwen voor doktoren in ziekenhuizen.