Mijn revalidatiearts vroeg me of ik les wilde geven aan twee groepen tweedejaars geneeskundestudenten: ‘Als ik een verhaal vertel over spasticiteit zijn ze het morgen alweer vergeten. Als jij daar gaat staan en vanuit je eigen ervaring spreekt, blijft hen dat hun hele leven bij.’ Ik was laaiend enthousiast. Ik zou het heel gaaf vinden als ik mijn visie op de zorg duidelijk over zou kunnen brengen en mensen zou kunnen inspireren op de een of andere manier…
Ik wilde hier dus dolgraag aan meewerken.